بازتبیین جایگاه مردم در حکومت اسلامی مبتنی بر مفهوم تقلید

پایان نامه رو که یکی-دوماه پیش دفاع کردم، خلاصه ش به شرح زیره:
*بازتبیین جایگاه مردم در حکومت اسلامی مبتنی بر مفهوم تقلید*
القصه این که، در راس حاکمیت، ولایت قرار گرفته. تکلیف حاکمیت مشخصه و ما برای اثباتش از بطن اسلام گریز زدیم و ولیّ (فقیه، نه معصوم) رو در راس حاکمیت و حکومت پذیرفتیم. اما، به فکر تعیین تکلیف جایگاه مردم» نبودیم. لذا، توی جمهوری اسلامی، رابطه مردم و ولی» رو نمیشه از توی آیه و حدیث درآورد.
اما اگر یه نگاهی به تاریخ اعمال ولایت فقها داشته باشیم، جواب در مفهوم تقلید» هست. در طول تاریخ تشیع، همیشه مردم، تحت عنوان مقلد به کسانی که ولایت داشتند (اعم از فقها و قضات و مراجع شیعه) رجوع میکردند. تقلید یک مبنای مهم داره، به نام رجوع جاهل به عالم». البته این مبنا، به عقیده غالب فقها، از سیره‌ی عقلا به دست اومده نه وحی.
حالا در جایگاهی هستیم که اگر بشه در مبنای تقلید بازنگری کرد، میشه در تکمیل امتداد ولایت در جامعه، گام مهمی برداشت.
باید بدونیم که سیره‌ی عقلا قابل نقد هست. رجوع جاهل به عالم» هم خیلی نقد شده. لکن مساله فقط به اینجا ختم نمیشه و اگر منابع وحیانی رو بررسی کنیم، چیزی فراتر، خیلی فراتر از رجوع جاهل به عالم رو مشاهده میکنیم. 
بعد از بررسی منابع قرآنی و روایی، به این نتیجه رسیدیم که رجوع جاهل به عالم»، چیزی خوبیه، ولی تقریبا هیچ ربطی به تقلید نداره. در عوض، باید اینطور مساله رو دید: همه مومنان، مکلف اند. برای به دست آوردن تکلیف، یا مستقیما اجتهاد میکنند و تکلیف خودشون رو تشخیص میدهند، یا از کسی که به اجتهاد رسیده، تقلید میکنند. (عمل به احتیاط خیلی مساله‌داره!)
پس مومنین برای کسب تکلیف» تقلید میکنن، نه کسب علم». و تنها کسی میتونه تکلیفی برای مومنین تعیین کنه که ولایت» داشته باشه. نهایتا این که در تقلید، این جاهل نیست که به عالم رجوع میکنه، بلکه این هست که به ولیّ رجوع میکنه. لذا *تقلید یعنی رجوع مکلف به ولی»*
بدین ترتیب، به جای رجوع به نظریات حاکمیت مردم (که بازتولید طاغوت در جامعه اسلامیه)، باب استفاده از میراث و آموزه های اسلامی باز میشه. و امتداد ولایت در جامعه، در تقلید ظهور خواهد کرد.

آقای حاکمی